رابرت سولو کیست؟
رابرت سولو
رابرت سولو برنده نوبل اقتصاد کیست؟
رابرت ام. سولو کیست؟
رابرت ام. سولو اقتصاددان برجسته‌ی آمریکایی و استاد بازنشسته‌ی مؤسسه‌ی فناوری ماساچوست (MIT) است. او در سال 1987 برنده‌ی جایزه‌ی یادبود نوبل علوم اقتصادی شد.
نکات کلیدی
1- رابرت ام. سولو اقتصاددان آمریکایی و استاد بازنشسته‌ی MIT است.
2- سولو در سال 1987 برنده‌ی جایزه‌ی نوبل اقتصاد شد.
3- او به‌عنوان دانشجوی هاروارد، دستیار پژوهشی استاد و اقتصاددان واسیلی لئونتیف [1] شد و در روش تحلیل ورودی-خروجی در اقتصاد که لئونتیف به توسعه‌ی آن کمک کرد، مشارکت‌هایی داشت.
4- سولو به‌دلیل توسعه‌ی مفهوم باقیمانده‌ی سولو [2] شهرت دارد؛ این مفهوم، نقش فناوری در افزایش بهره‌وری یک اقتصاد را شرح می‌دهد.
5- سولو علاوه‌بر خدمت به جامعه‌ی علمی، به‌عنوان عضو شورای مشاوران اقتصادی (در دوره‌ی ریاست‌جمهوری کندی) و در کمیسیون رئیس‌جمهور برای حفظ درآمد (در دوره‌ی ریاست‌جمهوری نیکسون) به دولت نیز خدمت کرده است.
برای فراگیری فرآیند ثروت‌آفرینی جهت کسب پول بیشتر در آینده با استفاده از اصولی که سرمایه‌گذاران بزرگ مانند وارن بافت، بنجامین گراهام، فیلیپ فیشر و … در سرمایه‌گذاری به کار برده‌اند، با کلیک روی دکمه زیر از ۱۰% تخفیف بیشتر برای ثبت‌نام استفاده کنید.
آشنایی با رابرت ام. سولو
سولو بیشتر به‌خاطر آثارش درباره‌ی نظریه‌ی رشد [3] شناخته می‌شود؛ او به توسعه‌ی مدل رشد نئوکلاسیک سولو-سوآن [4]، نظریه‌ای نوین و تحول‌آفرین در حوزه‌ی اقتصاد، کمک کرد. او بابت تلاش‌های برجسته و متمایز خود درزمینه‌ی نظریه‌ها و شیوه‌های عملی اقتصادی، نشان افتخار آزادی ریاست جمهوری را در سال 2014 دریافت کرد.
سولو در سال 1924 در بروکلین متولد شد و در سن 16 سالگی بورسیه‌ی دانشگاه هاروارد را دریافت کرد. او در سال 1942 هاروارد را جهت پیوستن به ارتش ایالات متحده ترک کرد و پیش از بازگشت به هاروارد در سال 1945، در جنگ جهانی دوم در شمال آفریقا و سیسیلی خدمت کرد.
او به‌عنوان دانشجوی هاروارد، دستیار پژوهشی استاد و اقتصاددان، واسیلی لئونتیف شد و در روش تحلیل ورودی-خروجی در اقتصاد، که لئونتیف به توسعه‌ی آن کمک کرد، مشارکت‌هایی داشت. در سال 1949، فلوشیپ کلمبیا به او اعطاء و پس از مدت کوتاهی استادیار MIT شد.
در MIT، دفتر سولو کنار دفتر پل ساموئلسون [5]، اقتصاددان برجسته‌ی دیگر، قرار داشت. مدتی بعد، ساموئلسون از پژوهش سولو درباره‌ی نظریه‌ی رشد در ششمین ویرایش کتاب خود به‌نام «علوم اقتصادی: تحلیل مقدماتی» بهره گرفت.
بیشتر بخوانید: آموزش فارکس
ملاحظات ویژه
مشارکت‌های سولو در حوزه‌ی اقتصاد
یکی از مهم‌ترین مفاهیمی که موجب شهرت سولو شده است، باقیمانده‌ی سولو است. این مفهوم با سنجش میزان بهره‌وری به‌نسبت نیروی کار ثابت و سرمایه، نقش فناوری را در اقتصاد توضیح می‌دهد. سرچشمه‌ی این مفهوم در مقاله‌ای به‌نام «تغییر فنی و تابع تولید کل» در سال 1957 است. سولو براساس داده‌های تولید ناخالص ملی (GNP) نتیجه گرفت که نیمی از رشد کلی آن ناشی از نیروی کار و سرمایه بوده است. رشد نیمه‌ی دیگر ناشی از تغییر فناوری بوده است.
سولو در سال 1958 در تألیف کتاب «برنامه‌نویسی خطی و تحلیل اقتصادی» همکاری داشت. بعد از مدتی، کتاب «نظریه‌ی رشد-شرح مفصل» را در سال 1970 و «بازار کار به‌عنوان نهادی اجتماعی» را در سال 1990 منتشر کرد. همکاری‌های سولو با ساموئلسون ثمرات مطلوب زیادی داشت؛ این دو اقتصاددان بایکدیگر درزمینه‌ی نظریه‌ی رشد فون نویمان [6]، نظریه‌ی سرمایه، برنامه‌نویسی خطی و منحنی فیلیپس کار می‌کردند.
سایر مشارکت‌های سولو
سولو علاوه‌بر مشارکت‌های خود در رشته‌ی دانشگاهی علوم اقتصادی، به‌عنوان عضو شورای مشاوران اقتصادی در دوره‌ی ریاست‌جمهوری کندی و در کمیسیون رئیس‌جمهور برای حفظ درآمد در دوره‌ی ریاست‌جمهوری نیکسون به دولت نیز خدمت کرده است.
نکته‌ی مهم
طبق نظر سولو، محرک‌های اصلی پایداری (از دید یک اقتصاددان) تصمیمات امروز ما درباره‌ی میزان مصرف ما دربرابر میزان سرمایه‌گذاری ما هستند.
سولو در جایگاه استادی مشارکت‌های بی‌شماری درزمینه‌ی راهنمایی بسیاری از دانشجویانش در حرفه‌شان به‌عنوان اقتصاددان داشته است، از جمله برخی دیگر از دریافت‌کنندگان جایزه‌ی نوبل (مانند دانشجوی سابق او پیتر دایاموند که جایزه را در سال 2010 برد). اگرچه سولو در سال 1995 رسماً بازنشسته شده است، هنوز در MIT دفتر دارد و به تحقیق و انتشار مطالب ادامه می‌دهد.
بیشتر بخوانید: شاخص قیمت تولیدکننده چیست؟
سوالات متداول درباره رابرت سولو
چرا رابرت سولو جایزه‌ی نوبل را برد؟
سولو جایزه‌ی نوبل را به‌خاطر مشارکت‌هایش در نظریه‌ی رشد اقتصادی برد. این جایزه به‌منزله‌ی قدردانی از همکاری‌های فوق‌العاده‌ی او در مطالعه‌ی عوامل تسهیل‌کننده‌ی رشد تولید و افزایش رفاه به او اهدا شده است.
نظریه‌ی اصلی رابرت سولو چیست؟
نظریه‌ی اصلی سولو باقیمانده‌ی سولو است. باقیمانده‌ی سولو اغلب به‌عنوان معیاری برای سنجش رشد بهره‌وری ناشی از نوآوری‌های فناورانه تعریف می‌شود؛ این باقیمانده، همان بخش از رشد تولید یک اقتصاد است که نمی‌توان آن را به تجمیع سرمایه و نیروی کار (عوامل تولید) نسبت داد. به این باقیمانده، بهره‌وری کل عوامل (TFP) نیز گفته می‌شود.
در مدل رشد سولو، حالت ثابت چه زمانی به‌وقوع می‌پیوندد؟
حالت ثابت حالتی است که در آن، سطح سرمایه به‌ازای هر کارگر تغییر نمی‌کند. حالت ثابت با حل معادله‌ی زیر به‌دست می‌آید:
k’ = k => (1 + g)k = (1 – d)k + sakb
(تابع تولید به شکل زیر خواهد بود: Y = aKbL1-b where 0 < b < 1)
رابرت ام. سولو پایداری را مرتبط با چه چیزی می‌داند؟
سولو پایداری را به‌عنوان نتایج اجتماعی تعریف می‌کند که به نسل‌های آینده امکان می‌دهد حداقل به‌اندازه‌ی نسل معاصر وضع خوبی داشته باشند. ازنظر سولو، پایداری مستلزم ذخیره‌سازی منابع خاصی نیست. اما یک جامعه باید بتواند تضمین کند که سرمایه‌ی کافی (انسانی، فیزیکی و طبیعی) برای نسل‌های آینده در اختیار دارد تا آن‌ها بتوانند استانداردهایی را برای زندگی وضع کنند که معادل (یا بهتر از) استانداردهای ما باشد.
منبع
برای آشنایی با مفاهیم تورم، تولید ناخالص داخلی (GDP)، اشتغال و نرخ بیکاری، منحنی فیلیپس، مدل ماندل-فلیمینگ، رژیم‌های نرخ بهره، بدهی دولت و کسری بودجه با کلیک روی دکمه زیر از ۱۰% تخفیف بیشتر برای ثبت‌نام استفاده کنید.
دیدگاهتان را بنویسید