هنر تحلیل بنیادی برای درک ارزش واقعی هر سرمایه‌گذاری حیاتی است. در این مقاله تحلیل بنیادی جفت‌ارزها بررسی می‌شود. تحلیل بنیادی روشی برای تجزیه‌وتحلیل بازارهای مالی با هدف تحلیل و سنجش قیمت است.

تحلیل بنیادی فارکس بر وضعیت کلی اقتصاد متمرکز است و عوامل مختلفی از جمله: نرخ بهره، نرخ اشتغال، تولید ناخالص داخلی (GDP)، تجارت خارجی، تولید و همچنین تاثیر این عوامل بر ارزش پول ملی را بررسی می‌کند. در نظر گرفتن تحلیل بنیادی فارکس به‌عنوان یک چتر کلی به دلیل پوشش عوامل حیاتی موثر بر نوسانات قیمت یک بازار مالی منطقی است. درک عوامل، نحوه‌ی تعامل آن‌ها با یکدیگر و نحوه‌ی تاثیر آن‌ها بر کل اقتصاد، هنر تحلیل بنیادی فارکس است.

تحلیل بنیادی فارکس فقط مقایسه‌ی داده‌های فعلی شاخص‌های اقتصادی با داده‌های قبلی آن‌ها نیست. چندین تئوری اقتصادی وجود دارد که تجزیه‌وتحلیل بنیادی فارکس را در بر می‌گیرد و سعی می‌کند داده‌های اقتصادی مختلف را در چهارچوبی مقایسه‌پذیر قرار دهد.

محبوب‌ترین تئوری‌های اقتصادی تحلیل بنیادی ارز از مفهوم تعادل پیروی می‌کنند. (شرایط قیمتی خاصی که در آن ارزها باید مبادله شوند که البته باتوجه‌به عوامل اقتصادی محلی خود، مانند تورم و نرخ‌های بهره تنظیم شده باشند.)

ممکن است به این نکته توجه کرده باشید که از دیدگاه کاربردی یک معامله‌گر معمولی فارکس، این گزارش اخبار هستند که باعث ایجاد حرکت در بازارها می‌شوند. تعداد زیادی شاخص اقتصادی وجود دارند که کارشناسان خبره‌ی مالی آن‌ها را دنبال می‌کنند، چراکه این داده‌ها می‌توانند راهنمایی‌هایی درباره‌ی سلامت کلی اقتصاد یک کشور ارائه دهند.

این شاخص‌ها در گزارش اخبار و خروجی خبرگزاری‌ها پیدا می‌شوند. برخی به‌صورت هفتگی منتشر می‌شوند؛ اما بیشتر آن‌ها به‌صورت ماهانه و تعدادی نیز به‌صورت فصلی نشر پیدا می‌کنند. بهترین راه برای پیگیری چنین رویدادهای خبری، تقویم فارکس است: ابزاری ضروری برای تحلیل بنیادی. تقویم فارکس یک برنامه‌ی روزانه از انتشار اطلاعیه‌ها و گزارش‌های اقتصادی ارائه می‌کند.

از منظر تجزیه‌وتحلیل فنی و تکنیکی فارکس، داده‌های جدید در هر ثانیه در قیمت نمود پیدا می‌کنند، درحالی‌که شاخص‌های بنیادی، بیشتر از یک‌بار در هفته منتشر نمی‌شوند. دارایی‌ها به تدریج از کشورهایی که ثروت در آن‌ها به‌صورت کندتر انباشت می‌شوند به خارج (کشورهایی که سرمایه می‌تواند با نرخ بالقوه‌ی سریع انباشت شود) جریان می‌یابد.

این جریان دارایی‌ها به قدرت اقتصاد هر کشور مرتبط است. اگر پیش‌بینی شود که یک اقتصاد قوی می‌ماند، سرمایه‌گذاران خارجی آن را به‌عنوان مکانی جذاب برای سرمایه‌گذاری در نظر می‌گیرند، چراکه احتمال بازدهی بیشتری در بازارهای مالی آن کشور وجود دارد.

به‌دنبال این نگرش، سرمایه‌گذاران برای سرمایه‌گذاری ابتدا باید سرمایه‌ی خود را به واحد پولی کشور مدنظر تبدیل کنند. خرید بیشتر ارز آن کشور باعث افزایش تقاضا شده و در پی آن، ارزشش افزایش می‌یابد.

متأسفانه، تحلیل اقتصاد همیشه به این سادگی نیست. به همین دلیل نمونه‌هایی از اقتصادهای سالم وجود دارد که ارزشان در حال تضعیف است. ارزها مانند سهام یک شرکت نیستند، آن‌ها به‌طور مستقیم سلامت اقتصاد را منعکس نمی‌کنند. ارزها ابزارهایی هستند که سیاست‌گذاران مانند بانک‌های مرکزی و حتی معامله‌گران خصوصی مانند جورج سوروس می‌توانند دست‌کاریشان کنند.

هنگامی که گزارش‌های اقتصادی منتشر می‌شوند، معامله‌گران و سرمایه‌گذاران به‌دنبال نشانه‌هایی از نقاط قوت یا ضعف در اقتصادهای مختلف خواهند بود. اگر قبل از انتشار اخبار، احساسات بازار به یک جهت متمایل شود، تغییر قیمتِ قبل از انتشار به‌عنوان «قیمت‌گذاری بازار (priced in market)» شناخته می‌شود. این امر، اغلب باعث ایجاد هیاهو و آشوب در زمان انتشار داده‌ها می‌شود. برعکس، زمانی که بازار نامطمئن است یا نتایج داده‌ها مغایر باشد با آنچه پیش‌بینی می‌شد، ممکن است نوسان شدیدی را در  بازار به همراه داشته باشد. به همین دلیل است که معمولاً به معامله‌گران مبتدی فارکس توصیه می‌شود وقتی که در حال یادگیری تحلیل بنیادی هستند در زمان انتشار اخبار، از معامله‌کردن دوری کنند.

بیایید نگاهی عمیق به منحنی بازده فارکس و رابطه‌ی آن با نرخ بهره بیندازیم. معامله‌گران تکنیکال و معامله‌گران بنیادی هر دو نسبتاً موافق‌اند كه نرخ برابری جفت‌ارزها به‌شدت به تفاوت بین نرخ بهره‌ی بین آن‌ها بستگی دارد.

رابطه‌ای قوی بین نرخ بهره و معاملات فارکس وجود دارد. متغیرهای متعددی بر فارکس تاثیر می‌گذارند؛ اما نرخ بهره‌ی ارزها عامل اساسی و اثرگذار بر همه‌ی آن‌هاست. به‌عبارت ساده می‌توان گفت پول، ارزی را دنبال می‌کند که بالاترین نرخ بهره‌ی واقعی را دارد. نرخ بهره‌ی واقعی، نرخ بهره‌ی اسمی منهای تورم است.

معامله‌گران فارکس باید به نرخ بهره‌ی بانک مرکزی هر کشور توجه داشته باشند و از آن مهم‌تر، زمانی که انتظار تغییر آن می‌رود، حرکت ارزها را پیش‌بینی کنند.

بیشتر اوقات این تفاوت را بر اساس نرخ پایه‌ی بانک مرکزی اندازه‌گیری می‌کنیم و آن را معیاری برای عملکرد آتی یک ارز در نظر می‌گیریم. اگرچه عوامل دیگری مانند نقدینگی (و رشد آن)، مکانیسم انتقال، سرمایه‌گذاری، سودآوری بخش بانکی و همچنین باز بودن سیستم مالی نقش زیادی در تعیین ارتباط نرخ‌های بهره با توجه‌ به نرخ‌های مبادله جفت‌ارزها دارند.

بانک مرکزی به‌طور کلی تنها نرخ شبانه‌ را در بازارهای پولی تعیین می‌کند، درحالی‌که می‌دانیم برای اکثر سرمایه‌گذاران شخصی و همچنین شرکت‌ها، معاملات شبانه به‌ندرت اتفاق می‌افتد؛ پس تصمیمات بانک مرکزی درباره‌ی نرخ بهره چگونه به کل اقتصاد منتقل می‌شود؟ نرخ بهره اصلی بانک مرکزی چگونه بر استقراض سه ساله‌ی یک شرکت یا قرارداد وام مسکن سی ساله‌ی یک شهروند عادی تأثیر می‌گذارد؟

ما به درک بهتری از ساختار زمانی نرخ‌های بهره (Term Structure of Interest Rates) نیاز داریم تا بفهمیم چگونه نرخ‌های بهره بر فعالیت‌های اقتصادی در مقیاس بزرگ اثر می‌گذارند.

از آنجایی که این رابطه به بهترین شکل در منحنی بازده تعریف می‌شود، در این مقاله آن را به تفصیل بررسی می‌کنیم؛ همچنين تئوری‌های مختلفی را که مشخص می‌کنند چه چیزی باعث می‌شود تا سرمایه‌گذاران از سررسیدهای مشخص در این بازه‌ی مقیاس راضی یا ناراضی باشند، نيز بررسي می‌کنيم. در بخش‌های بعدی، هر یک از نظریه‌های مختلف تبیین‌کننده‌ی نرخ بهره بحث خواهند شد.

نرخ‌های بهره همان هزینه‌ی استقراض است. در تعریف قرارداد با بهره، از دو مفهوم برای توضیح شرایط آن استفاده می‌کنیم: یکی نرخ و دیگری سررسید پرداخت. نرخ، مقدار پرداختی است که باید در فواصل زمانی معین به وام‌دهنده پرداخت شود و سررسید، زمانی است که مبلغ وام گرفته‌شده باید به وام‌دهنده بازگردانده شود.

 وقتی معامله‌گران درباره‌ی «نرخ بهره» صحبت می‌کنند، معمولاً به نرخ بهره‌ی بانک مرکزی اشاره می‌کنند. نرخ بهره برای معامله‌گران فارکس سطح اهمیت بالایی دارد؛ زیرا زمانی که نرخ مورد انتظار برای نرخ بهره تغییر می‌کند، ارز به‌طور کلی از آن پیروی می‌کند. بانک مرکزی چندین ابزار سیاست پولی دارد که می‌تواند از آن‌ها برای تأثیرگذاری بر نرخ بهره استفاده کند. رایج‌ترین‌ها عبارت هستند از:

·      عملیات بازار باز: خریدوفروش اوراق بهادار در بازار با هدف تأثیرگذاری بر نرخ بهره.

·      پنجره تنزیل: نرخی که در بانک‌های تجاری و سایر مؤسسه‌های سپرده‌گذاری برای وام‌هایی اعمال می‌شود که از تسهیلات وام‌دهی بانک فدرال رزرو منطقه‌ای خود (بانک مرکزی) دریافت می‌کنند.

بانک‌های مرکزی دو وظیفه‌ی اصلی دارند: کنترل تورم و ایجاد ثبات در نرخ ارز کشورشان. این دو وظیفه را با تغییر نرخ بهره و کنترل عرضه‌ی پول کشور انجام می‌دهند. هنگامی که تورم به سمت بالا و بالاتر از هدف بانک مرکزی حرکت می‌کند، بانک مرکزی نرخ را (با استفاده از ابزارهای سیاست‌گذاری) افزایش می‌دهد که می‌تواند اقتصاد را منقبض کرده و تورم را کنترل کند.

منحنی بازده اصطلاحی است که برای توصیف ساختار نرخ‌ بهره-سررسید یک معاملۀ استقراضی، معمولاً اوراق دولتی، براي یک ارز مشخص استفاده می‌شود. اين منحني با ترسیم نرخ‌های بهره‌ی موجود در برابر سررسیدهای مختلف که در آن استقراض ممکن است و سپس ترکیب مقادیر به‌صورت یک خط (که شبیه یک منحنی است) ایجاد می‌شود. بر ارتباط منحنی بازده و فعالیت اقتصادی نمی‌توان بيش از حد تأكيد كرد. از آنجایی که اوراق بهادار دولتی در اکثر شرایط به‌عنوان دارایی‌هاي امن با حداکثر نقدپذیری در نظر گرفته می‌شوند، سایر انواع معاملات استقراضی و ریسک ناشی از آن بر اساس منحنی بازدهی اوراق قرضه دولتی قیمت‌گذاری و ارزیابی می‌شوند. بنابراین اگر صاحب یک کسب‌وکار هستید و می‌خواهید وامی با سررسید خاص را برای توسعه کسب‌و‌کار خود دریافت کنید، وام‌دهنده متمایل است حتی قبل از اینکه چیزی درباره‌ی شرکت شما بداند، نرخ بهره‌ی اوراق بهادار دولتی را در همان سررسید بداند و همیشه نرخی بالاتر از آنچه از سرمایه‌گذاری اوراق دولتی دریافت می‌کند از شما دریافت کند. از آنجایی که سرمایه‌گذاری در اوراق دولتی عملاً هیچ ریسکی را در بر نخواهد داشت، وام‌دهنده برای پذیرش ریسک اضافی، پرداخت بيشتري را مطالبه می‌کند.

منحنی بازده یکی از بهترین شاخص‌های شرایط اقتصادی فعلی است که بازار برای اوراق قرضه استفاده مي‌کند. این منحني برای قیمت‌گذاری بسیاری از مشتقات مالی، همچنین اعتبار مصرف‌کننده و نرخ وام برای وام‌گیرندگان عادی بسیار مهم است. به این ترتیب، هر تحلیلی از یک اقتصاد ملی، داده‌های منحنی بازده را به‌منظور دستیابی به نتایج مستحکم‌ و قابل‌اعتمادتر استفاده می‌کند.

به‌عنوان مثال، نرخ معیار بهره‌ی اوراق قرضه‌ی دوساله مي‌تواند از طریق تورم انتظاری در آینده، نکاتی را درباره‌ی صحت سیاست‌های بانک مرکزی که بازار دريافت می‌کند، به ما ارائه دهد. منحنی بازدهی فارکس (با ساختار محدوده‌ی زمانی) نیز یک شاخص موثق از چرخه‌های اقتصادی است كه قبل از رکود اقتصادی معکوس می‌شود؛ یعنی زمانی که سررسیدهای کوتاه‌مدت نسبت به سررسیدهای بلندمدت از بهره‌ی بیشتر ضرر می‌پذيرند به کاهش نرخ‌های بانک مرکزی اشاره می‌کند و شاخص‌های دیگر بسته به چگونگی تفسیرشان چنین هستند. درک ساختار با محدوده‌ی زماني به ما امکان پیش‌بینی نرخ‌های آتی را با دقت و اطمینان بیشتری می‌دهد که برای هر معامله‌گر به‌دلیل اهمیتش هدفی حیاتی محسوب می‌شود.

قبل از بررسی عناوین دیگر تحلیل فاندامنتال فارکس، برخی از الگوهای منحنی بازدهی فارکس را بررسی می‌کنیم:

1- منحنی بازدهی شیب‌دار به سمت بالا

2- منحنی بازدهی شیب‌دار به پایین

3- منحنی بازدهی صاف

4- منحنی بازدهی قوزدار

منحنی‌های بازدهی با شیب‌های صعودی با تورم آتی (افزایش ارزش ارز، بازدهی افزایشی، رشد) ارتباط دارند؛ در حالی که، شیب‌های نزولی با کاهش ارزش و انقباض اقتصادی مرتبط هستند. منحنی بازدهی صاف می‌تواند نشانه‌ای از تغيير شكل منحنی بازده به نوع دیگری باشد (شیب رو به بالا به پایین و بالعکس)، یا یک دوره‌ی دنباله‌دار شرایط فعلی باشد (مانند تورم، بازده و رشد). بازار فارکس به منحنی بازدهی صاف یک ارز بر اساس تحولات سایر اقتصادها واکنش نشان می‌دهد. منحنی بازدهی قوزدار می‌تواند نشانه‌ی آن باشد که دوره‌ای از عدم قطعیت، نوسانات یا تغییرات سریع وجود خواهد داشت. منحنی بازدهی صاف، اغلب در جایی دیده می‌شود که بازار انتظار دارد پس از مدت کوتاهی جهت نرخ‌ها معکوس شود.

از آنجایی که، روند ارز به شدت به تصورات درباره‌ی نرخ‌های آتی و همچنین تفاوت‌های بازدهی فعلی بین کشورها وابسته است، مقایسه‌ی منحنی‌های بازدهی دو کشور به ما ایده‌ی بهتری درباره‌ی جذابیت یک ارز خاص برای عده‌ی خاصی از سرمایه‌گذاران ارائه می‌دهد. بسیاری از صندوق‌های پوشش ریسک، به‌عنوان مثال، در بخش آخر منحنی بازدهی به‌صورت کوتاه‌مدت فعال هستند و آن‌ها را در بازار نقدی فارکس معامله می‌کنند؛ بنابراین رفتار آن‌ها منعکس‌‌کننده‌ی تفاوت‌ها در بازار کوتاه‌مدت است. سایر صندوق‌ها از جمله صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، تمایل دارند در شرایط معمولی در برابر ریسک ایمن بمانند و منابع غیر اهرمی آنها کمی بیشتر در سمت راست منحنی بازده (به سمت سررسیدهای طولانی‌تر) متمرکز می‌شوند.

جدا از شکل منحنی بازده، سه مشاهده‌ی مهم وجود دارد که به ما در فهم نظریه‌های نرخ بهره که در زیر بحث می‌شوند، کمک می‌کنند.

1- نرخ‌های سررسیدهای مختلف با هم حرکت می‌کنند: می‌دانیم که نرخ‌های بهره در قراردادهای سه‌ماهه و یک‌ساله و دوساله معمولا از هم مستقل نیستند و با هم حرکت می‌کنند.
2- هنگامی که نرخ‌های کوتاه‌مدت پایین هستند، منحنی به سمت بالا متمایل می‌شود و زمانی که زیاد هستند، شیب منحنی رو به پایین است. اکثر ما با این واقعیت آشنا هستیم و اغلب، آن را به انتظارات نرخ بهره‌ی بیشتر پس از یک دوره‌ از به‌کارگیری محرك‌ها و انطباق با سیاست‌های پولی گره می‌زنیم. برعکس، پیش‌بینی می‌کنیم که در آینده پس از بالا ماندن نرخ‌ها برای یک دوره، دوره‌ای از نرخ‌های پایین‌تر وجود داشته باشد. به‌عبارت دیگر، منحنی بازدهی با نرخ‌های کوتاه‌مدت بالا در بیشتر موارد به‌شدت به سمت پایین متمایل می‌شوند.
3- منحنی‌های بازده در اکثر موارد به سمت بالا شیب دارند.

از آنجایی که معامله‌گران از اهمیت نرخ بهره در تعیین روند فارکس آگاه هستند، واضح است که درک منحنی بازدهی ارزها و آنچه نشان می‌دهد، می‌تواند در تصمیم‌گیری‌های معاملاتی بسیار مفید باشد. ما نظریه‌های نرخ بهره را با جزئیات در مقاله‌ی تحلیل فاندامنتال فارکس بررسی خواهیم کرد؛ اما قبل از ادامه، اجازه دهید آن‌ها را در یک شكل کلی بررسی کنیم تا با ايده‌ی اصلی ارتباط بگیریم.

تئوری انتظارات محض، یکی از ساده‌ترین و آسان‌ترین تئوری‌های نرخ بهره است که در تحلیل بنیادی فارکس باید با آن آشنا باشیم. برای معامله‌گران، شهودی‌ترین نظریه است. این نظريه به‌‎سادگی فرض می‌کند که از نظر کیفی هیچ تفاوتی بین نرخ بهره‌ی قرارداد با سررسید سه ماهه و سه ساله وجود ندارد. تنها چیزی که اهمیت دارد نرخ بهره‌ی انتظاری در زمان سررسید است که فعالان بازار آن را بر اساس نرخ‌های بهره‌ی واقعی و پیش‌بینی‌شده محاسبه می‌کنند. از نظر ریاضی، بازدهی نرخ بهره‌ی قرارداد بلندمدت، میانگین هندسی بازدهی قراردادهای کوتاه‌مدت است که به مدت سررسید قراردادهای بلندمدت اضافه می‌شود.

در مجموع، بازده‌های بلندمدت صرفاً انعكاس نرخ‌های کوتاه‌مدت در آینده هستند، بدون آنکه هیچ ویژگی خاصی نرخ‌های بلندمدت را از کوتاه‌مدت با توجه به ریسک یا پیش‌بینی‌پذیری متمایز کند.

مفروضات امروزی فعالان بازار، پیش‌بینی‌کننده‌های عالي برای نرخ‌های آتی هستند؛ بنابراین هنگام خرید یا فروش اوراق قرضه با سررسید طولانی‌تر، نیازی به لحاظ کردن صرف ریسک در پرداخت نیست.

تئوری انتظارات محض یک كمبود آشکار دارد و آن اين است که شرکت‌کنندگان در بازار همیشه درباره‌ی آینده برداشت صحيحی ندارند. همچنین، میانگین هندسی بازدهی‌های کوتاه‌مدت در ساختار زمانی به‌ندرت نشان‌دهنده‌ی یک شاخص کامل از نرخ‌های آتی در بلندمدت است. اغلب، مشاهده می‌کنیم که بازدهی بلندمدت شامل پرداختی بیش از میانگین هندسی است که به آن صرف نقدینگی گفته می‌شود که در بیشتر موارد موضوع نظریه‌ی رجحان نقدینگی است.

از ديدگاه ریاضی، تنها تفاوت نحوه‌ی محاسبه‌ی منحنی بازدهی LPT در قسمت صرف ريسك (RP) است که به نرخ انتظاری نظریه‌ی انتظارات محض اضافه شده است.

این تئوری، با بیان اینکه قراردادهای نرخ بهره در ساختار زمانی نرخ بهره جایگزین‌پذیر نیستند، LPT را یک قدم جلوتر از PET قرار می‌دهد. دینامیک ایجاد تعادل نرخ بهره برای هر دوره‌ی سررسید، ناشی از عوامل مستقل است و به همين دلیل PET معتبر نیست. سرمایه‌گذاری که تصمیم به خرید اوراق قرضه می‌گیرد، چه دولتی یا خصوصی، الگوي کوتاه‌مدت/بلندمدت را صرفاً برای راحتی در نظر نمی‌گیرد؛ بلکه به‌عنوان یک عامل اساسی موثر بر استراتژی سرمایه‌گذاری و نیازهای نقدینگی و البته عرضه و تقاضا در نظر دارد.

این رویکرد می‌تواند ماهیت شیب‌دار منحنی بازدهی در ساختار زمانی را توضیح دهد. اما از آنجایی که فرض می‌کند ساختار زمانی نرخ‌های بهره، مستقل است، نمی‌تواند جواب‌گو باشد که چرا نرخ‌ها در سررسیدهای مختلف، اگرچه با مقادیر متفاوت به‌طور هم‌زمان حرکت می‌کنند.

در نهایت، تئوری زیستگاه ترجیحی تلاش می‌کند تا کاستی‌های MST را با بیان اینکه سرمایه‌گذاران يك موقعیت ترجیحی را برای سرمایه‌گذاری‌های خود در نظر می‌گیرند حل کند. اگرچه انتظارات نرخ بهره در واقع ساختار نرخ-سررسید را در سطح پایه تعیین می‌کند، سرمایه‌گذاران در بیشتر موارد، برای بدهی‌های با سررسید بلندمدت، به دلیل ترجیحشان برای قرار گرفتن در سمت چپ منحنی بازده (مثلا در کوتاه‌مدت)، پرداخت بیشتری را تقاضا می‌کنند. بنابراین، اگرچه انتظارات نرخ بهره نقش مهمی در تعیین شکل منحنی بازدهی فارکس ایفا می‌کند و به همين دلیل، شرایط سررسید تا حدی قابل تعویض هستند؛ یک مولفه‌ی ثابت قدرتمند نیز وجود دارد که ساختار زمانی را تعیین می‌کند.

PHT به‌طور کلی در میان این چهار تئوری به‌عنوان واقع‌بینانه‌ترین تئوری در نظر گرفته می‌شود.

اگر معامله‌گر به دو مفهوم زیستگاه ترجیحی و صرف ریسک عادت کند، بیشترین سود را از این بحث خواهد برد. به‌خصوص مورد دوم كه اغلب، در بحث‌های مالی با آن مواجه می‌شود و وظیفه‌ی هر معامله‌گری است که آن را بخشی از زندگی خود قرار دهد.

فرض اصلی تحلیل بنیادی فارکس و سایر بازارهای مالی این است که قیمت یک دارایی ممکن است با ارزش ذاتی آن متفاوت باشد. به همین دلیل، بازارهای مختلف ممکن است گاهی اوقات یک دارایی را در کوتاه‌مدت اشتباه قیمت‌گذاری کنند. تحلیلگران بنیادی ادعا می‌کنند که علی‌رغم قیمت‌گذاری نادرست در کوتاه‌مدت، دارایی‌ها همیشه در نهایت به ارزش ذاتی باز می‌گردند. هدف نهایی تحلیل بنیادی، کشف ارزش واقعی یک دارایی و مقایسه‌ی آن با قیمت فعلی و یافتن فرصت معاملاتی است.

این موضوع به‌خوبی تفاوت کلیدی بین تحلیل بنیادی و تکنیکال را نشان می‌دهد. درحالی‌که تحلیل تکنیکال فارکس به‌سختی به چیزی جز قیمت فعلی توجه می‌کند، تحلیل بنیادی همه چیز را به‌جز قیمت فعلی بررسی می‌کند. تحلیل فاندامنتال ممکن است بهترین ابزار برای یک معامله‌گران کوتاه‌مدت نباشد؛ اما عوامل بنیادی و نحوه‌ی تجزیه‌وتحلیل آن‌ها هستند که به رخدادهای بلندمدت پاسخ می‌دهند.