سیاست‌گذاری پولی مدرن (Modern Monetary Policy) رویکردی نوین به مدیریت اقتصاد کلان است که بر نقش بانک‌های مرکزی در کنترل عرضه پول و نرخ بهره برای دستیابی به اهدافی مانند ثبات قیمت‌ها، اشتغال کامل و رشد اقتصادی پایدار تمرکز دارد. این رویکرد بر اساس درک عمیق از نحوه عملکرد اقتصاد و تأثیر سیاست‌های پولی بر متغیرهای اقتصادی مختلف شکل گرفته است.

در سیاست‌گذاری پولی مدرن، بانک‌های مرکزی از ابزارهای مختلفی برای اجرای سیاست‌های خود استفاده می‌کنند که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

• نرخ بهره (Interest Rates): بانک‌های مرکزی با تعیین نرخ بهره سیاستی، بر نرخ‌های بهره در بازار و در نتیجه بر میزان وام‌دهی و سرمایه‌گذاری در اقتصاد تأثیر می‌گذارند. کاهش نرخ بهره معمولاً منجر به افزایش وام‌دهی و تحریک رشد اقتصادی می‌شود، در حالی که افزایش نرخ بهره می‌تواند تورم را کنترل کند.
• ذخیره قانونی (Reserve Requirements): بانک‌های مرکزی می‌توانند با تعیین نسبت ذخیره قانونی، میزان پولی که بانک‌ها باید نزد خود نگه دارند را تعیین کنند. افزایش این نسبت باعث کاهش میزان وام‌دهی بانک‌ها و در نتیجه کاهش عرضه پول می‌شود.
• عملیات بازار باز (Open Market Operations): بانک‌های مرکزی با خرید و فروش اوراق قرضه دولتی در بازار آزاد، بر عرضه پول و نرخ بهره تأثیر می‌گذارند. خرید اوراق قرضه باعث افزایش عرضه پول و کاهش نرخ بهره می‌شود، در حالی که فروش اوراق قرضه باعث کاهش عرضه پول و افزایش نرخ بهره می‌شود.
• سیاست‌های تسهیل کمی (Quantitative Easing – QE): در شرایط خاص، بانک‌های مرکزی ممکن است به خرید دارایی‌های مالی (مانند اوراق قرضه شرکتی) به منظور افزایش عرضه پول و تحریک اقتصاد روی آورند.

سیاست‌گذاری پولی مدرن با در نظر گرفتن شرایط خاص هر اقتصاد و با استفاده از ترکیبی از ابزارهای مختلف، سعی در دستیابی به اهداف اقتصادی دارد. در دوره آموزشی ما، به طور مفصل به این مفاهیم و نحوه عملکرد آن‌ها خواهیم پرداخت و به شما کمک می‌کنیم تا درک عمیقی از سیاست‌گذاری پولی مدرن پیدا کنید. همچنین، تمرکز ویژه‌ای بر مقاله بانک مرکزی انگلستان خواهیم داشت تا شما بتوانید با چارچوب‌های نظری و عملی این حوزه به خوبی آشنا شوید.