همین شکاف بین رشد بهره‌وری و دستمزدها با فرض ثبات سایر شرایط، محرکی برای افزایش قیمت‌ها خواهد بود. این وضعیت، توجیه کاهش نرخ‌ها را برای بانک مرکزی سخت تر می‌کند. بنابراین، اینکه ممکن است نرخ‌ها بالا بمانند، حتی با نادیده گرفتن پس‌زمینه‌های سیاسی، قابل قبول به نظر می‌رسد. بالا ماندن نرخ های بهره در سالی که انتخابات در آن است برای مدیران بانک مرکزی بهای گزافی در پی خواهد داشت که از پرداخت آن ناتوان هستند. خطر تعجیل در تسهیل سیاست گذاری پولی و اجازه به بازگشت مجدد تورم، همانطور که در دهه‌ی 70 میلادی اتفاق افتاد، کابوسی است که از همین الان بر فدرال رزرو سایه افکنده است. در طول مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری با حضور دونالد ترامپ، کاهش نرخ ها حتی می‌تواند تبعات سنگین تری در پی داشته باشد. ناگزیر، اعتراضات عمومی رو به فزونی گذاشته و مردم از اینکه مقامات بانک مرکزی دستورالعمل خود را رها کرده تا در اقتصاد بهبودی مصنوعی و زودگذر ایجاد کرده و با این کار رأی دهندگان را راضی نگه داشته تا در نهایت ترامپ از ریاست جمهوری دور بماند، خشمگین خواهند شد.