دکتر علی سعدوندی، استاد اقتصاد کلان و مدیریت ریسک، در گفتگو با بورسان، نظام‌های ارزی ^[1] مرسوم در کشورهای مختلف را شرح‌داد و گفت: در دو نیا دو نظام ارزی داریم، خیلی از کشورها پس از سعی و خطا در نهایت به دو رژیم ارزی وفاداری نشان داده‌اند. یک رژیم ارزی، نظام ارزی شناور است که قیمت ارزها در بازار بدون فشار از طرف بانک مرکزی یا حاکمیت، مانند قیمت سایر کالاها تعیین می‌شود، اما کشورهایی که اقتصاد کوچکی دارند، معمولا به یک‌ ارز خاص خودشان را پگ ^[2] می‌کنند. در این رابطه کشورهای حاشیه خلیج فارس ارز خود را به دلار آمریکا تثبیت کرده‌اند و برخی کشورهای آفریقایی ارز خود را به یورو پگ کرده‌اند را می‌توان مثال زد.
منظور از پگ، تثبیت نرخ ارز نسبت به ارز خارجی مبدا است، با این کار آن کشور وارد بلوک اقتصادی خاص می‌شوند، برای مثال از نظر ارزی درهم امارات استقلالی ندارد و داخل بلوک ارز دلار آمریکا قرار دارد. برای اینکه این سیاست موفق باشد باید سیاست‌گذاری پولی خود را محول کنند به بانک مرکزی کشور هدف که در اینجا فدرال رزرو آمریکا می‌شود. بنابراین بانک مرکزی امارات هیچگونه سیاست‌گذاری پولی مستقلی انجام نمی‌دهد و تابع بانک مرکزی آمریکا است.