درک تورم پس از جنگ جهانی اول از نگاه برد دیلانگ

به نظر می‌رسد شواهدتاریخی از این دیدگاه حمایت می­کند. برد دی­لانگ از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، در کتاب اخیر خود، «لنگ لنگان به سوی آرمان‌شهر»، از همین نظریه مالی برای توضیح تورم در اروپای پس از جنگ جهانی اول استفاده کرد.
در آن دوران در فرانسه پرداخت‌های سنگین بدهی و بهره، منجر به تورم سالیانه 20 درصدی در طی هفت سال شد. در آلمان اوضاع بدتر بود. مردم اعتماد خود را به توانایی دولت برای پرداخت بدهی‌های بدون ایجاد تورم از دست دادند و خیلی زود ابرتورم ^[2] پدیدار شد.
آقای کاکرین همچنین تئوری مالی را برای تورم آمریکا در دهه 1970-1980 به کار برده است. در اواسط دهه 1970، نرخ افزایش قیمت­ها از 12 درصد فراتر رفت. فدرال رزرو نرخ بهره را افزایش داد. تورم تا سال 1977 به 5 درصد کاهش یافت.
با این حال، آقای کاکرین خاطرنشان می‌کند که تورم تا سال 1980، مجددا به بالای 14 درصد افزایش یافت، تا حدودی به این دلیل که آمریکا نتوانست نظام مالیاتی خود را سر و سامان دهد. در نتیجه اصلاحات مالی و نظارتی که انتظارات از افزایش درآمدهای آینده را افزایش داد، همراه با اجرای سیاست‌های پولی، موجب غلبه بر تورم شد.
نظریه مالی امروزه چگونه است؟ برای یک دهه پس از بحران مالی جهانی 2007-2009، با وجود عرضه سرسام آور پول و نرخ‌های بهره که در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته در سطح صفر یا زیر صفر قرار داشت، قیمت‌ها سرسختانه پایین ماندند.
«پول‌گرایان متعصب» افزایش نرخ تورم را پیش‌بینی می‌­کردند که محقق نشد. سایر مدل‌های اصلاح‌شده «کینزین های جدید» نیز به کار نیامدند. زمانی که دولت‌ها در طول همه‌گیری کووید-19 هزینه‌های کلانی کردند، بسیاری از اقتصاددان‌ها، با عبرت‌­آموزی از وقایع اخیر، درباره وضعیت تورم خوشبین بودند.