غائله پس از غائله

پس از غائله سالم سازى نقدينگى كه با ادعاى تورم تك رقمى سر دولت و ملت شيره ماليدند و پس از غائله خلق پول که مدعیان سه سال از احساسات مذهبی و انقلابی و امنیتی اقشار جامعه و نظام بهره جستند تا سری در میان سرها درآورند که درآوردند و پس از غائله نرخ بهره که به بهانه کنترل نرخ ارز، ۱۲ هزار میلیارد تومان هزینه به نظام بانکی وارد شد و در نهایت اکثر آن به پایه پولی منتقل گشت و بخشی از تورم افسارگسیخته امروز ناشی از آن حاتم بخشی است و نتیجه هم ارز ۱۸ هزار تومانی شد و نیز پس از غائله ۴۲۰۰ که بزرگ اصلاحات در دولت، بازار را تهدید به بگیر و ببند و داغ و درفش کرد و نتیجه شد آنچه شد و پس از غائله جاهلانه ثانویه که بعدها مخترع آن ادعا نمود “نیما ثانویه نیست” و پس از غائله آرژانتین که سعی شد با تحمیق نیروهای انقلاب شرایط کشوری که از بدهی خارجی سنگین رنج می برد با کشوری که کمترین نسبت بدهی خارجی در دنیا دارد یعنی ایران قیاس شود، حال دوستان دیگری غائله تایلند و مکزیک به راه انداخته اند:

“از نگاه این پژوهش اگر شرایط بازارهای ثانویه اوراق بهادار دولتی به گونه‌ای است که نیازهای بانک مرکزی جهت سیاست‌گذاری پولی را برطرف می‌کند و عملا برای انتشار مستقیم اوراق توسط بانک مرکزی دلیلی وجود نخواهد داشت. اما اگر در کوتاه‌مدت چنین بازاری فراهم نباشد، بانک مرکزی می‌تواند اوراق بهادار خود را منتشر کند. البته باید برنامه‌ریزی‌ها به سمت ایجاد پیش‌نیازهای لازم برای اجرای عملیات بازار باز بر روی اوراق دولتی باشد.”

یعنی چون در ایران بازار اوراق بدهی کم عمق است پس بانک مرکزی علاوه بر چاپ خانه پول چاپ خانه اوراق هم بزند. یکی نیست توضیح دهد اگر بازار کشش دارد که اتفاقا در شرایطى دارد چرا کسری بودجه سنگین دولت از محل اوراق تامین نشود؟ در آن کشورها دولت نیازی به انتشار اوراق بیشتر ندارد پس بانک مرکزی این مهم را به عهده می گیرد. در حالی که در کشور ما اگر واقعا بخواهیم از رکود به درآییم و وضعیت بودجه عمرانی اصلاح شود و کسری بودجه، پولی نشود شاید نیاز باشد تا ۲۰۰ هزار میلیارد تومان اوراق منتشر شود.

تایلند و مکزیک و آرژانتين الگوهاى مناسبى در زمینه سیاست گذاری پولی برای کشور ما نيستند. چرا از کشورهای موفق تر الگو نگیریم؟ چرا شرایط را وارونه جلوه دهیم؟